ROZMOWA Z PIELĘGNIARKĄ SZKOLNĄ PANIĄ ALINĄ KASPROWIAK

 

 

A.J.:  Jak wspomina Pani swoje dzieciństwo w szkole podstawowej?

A.K.: Bywało różnie, zdarzały się gorsze i lepsze chwile, ale mimo wszystko było sympatycznie.

A.J.:    Czy była Pani dobrą uczennicą?

A.K.:   Raczej tak.

A.J.:    Jaki był Pani ulubiony przedmiot?

A.K.:   Historia i geografia.

A.J.:    A jakiego Pani nie lubiła?

A.K.:   Nie przepadałam za matematyką.

A.J.:    Gdzie chodziła Pani do szkoły?

A.K.:  Naukę rozpoczęłam w małej wiejskiej szkółce w Ptaszkowie, chodziłam tam od I do VI klasy. Do VII i VIII klasy uczęszczałam w Grodzisku Wlkp. do Szkoły Podstawowej Nr 1.

A.J.:    Co robiły dziewczynki wtedy po lekcjach?

A.K.:   Po odrobieniu pracy domowej i zjedzeniu obiadu, spędzałam z koleżankami mnóstwo czasu na dworze. Grałyśmy w piłkę (dwa ognie), skakałyśmy przez skakankę, grałyśmy w gumę, jeździłam na rowerze, bawiłyśmy się w podchody. Podczas zimy jeździłam na łyżwach, zjeżdżałam z górki na sankach, budowałam z braćmi igloo. Spędzałam dużo czasu na świeżym powietrzu.

A.J.:    Czy uprawiała Pani jakiś sport?

A.K.:  Raczej nie, nie miałam takich możliwości. Dopiero w szkole średniej chodziłam na SKS, grałam w piłkę ręczną.

A.J.:    Czy w dzieciństwie często Pani chorowała?

A.K.:   Nie.

A.J.:    Czy w Pani podstawówce był ktoś, kto tak jak Pani teraz dbał o zdrowie uczniów?

A.K.:   W szkole w Ptaszkowie nie było takiej opieki, ale w Grodzisku była higienistka szkolna.

A.J.:    Kiedy zdecydowała Pani, że chce być pielęgniarką?

A.K.:  Już jako mała dziewczynka marzyłam o tym zawodzie. Lalki i misie były moimi pierwszymi pacjentami, to one otrzymywały leki i miały robione zastrzyki z prowizorycznie zrobionych przeze mnie strzykawek. Poważną decyzję o pracy w zawodzie pielęgniarki podjęłam w szkole średniej.

A.J.:    Co się Pani w tym zawodzie podobało?

A.K.:   Pomoc drugiemu człowiekowi; chciałam pomagać ludziom starszym.

A.J.:    Jakie cechy powinna posiadać pielęgniarka?

A.K.: Powinna być odpowiedzialna, sumienna, życzliwa, wyczulona na ludzką krzywdę, powinna być osobą, która potrafi słuchać.

A.J.:    Gdzie pracowała Pani zanim zaczęła pracę w szkole? Na czym ta praca polegała?

A.K.: Pracę po skończeniu Studium Medycznego rozpoczęłam w grodziskim szpitalu na oddziale noworodkowym. Zajmowałam się nowo narodzonymi dziećmi, pomagałam ich mamom przy karmieniu. Wśród noworodków zdarzały się dzieci chore i wcześniaki, które wymagały szczególnej opieki.

A.J.:    Jak się Pani pracuje w naszej szkole?

A.K.:  Jestem zadowolona, mam dobry kontakt z dziećmi, lubię swoją pracę. Dobrze układa mi się współpraca z Dyrekcją Szkoły, nauczycielami i całym personelem.

A.J.:    Na czym polega Pani praca w szkole?

A.K.:  Przede wszystkim jestem tutaj, aby udzielać Wam pomocy medycznej w urazach i nagłych zachorowaniach. Oprócz tego moim zadaniem jest sprawowanie opieki, w ramach której podejmowane są różne działania w zakresie profilaktyki (zapobieganie czemuś, obrona przed niepożądanymi skutkami czegoś).

Jednym z elementów profilaktyki są testy przesiewowe. Mają one na celu wykrywanie najczęstszych zaburzeń w rozwoju i stanie zdrowia w określonych grupach wiekowych, w których zaburzenia te najczęściej ujawniają się lub pogłębiają.

Test przesiewowy jest badaniem wstępnym i istnieje jedynie podejrzenie zaburzenia, które musi być sprawdzone, skonsultowane z lekarzem.

W I klasie jest wykonywane badanie ostrości wzroku, badanie narządu ruchu w kierunku bocznego skrzywienia kręgosłupa oraz  pomiar wysokości ciała, aby dostosować siedzisko do blatu ławki.

W klasach III jest wykonywane badanie ostrości widzenia, badanie widzenia barw za pomocą tablic pseudoizochromatycznych Ishihary, badanie narządu ruchu w kierunkubocznego skrzywienia kręgosłupa, pomiar ciśnienia tętniczego krwi, pomiar wysokości i masy ciała. Wszyscy uczniowie klas III kierowani są do badania lekarskiego (bilans ucznia klasy III).

W klasach V jest wykonywane również badanie ostrości widzenia, pomiar wzrostu i masy ciała, badanie narządu ruchu w kierunku bocznego skrzywienia kręgosłupa.

Każdy uczeń z dodatnim wynikiem testu przesiewowego kierowany jest na badanie diagnostyczne do lekarza rodzinnego lub specjalisty (okulisty).

Oprócz badań przesiewowych w naszej szkole trwa akcja fluoryzacji zębów preparatem elmex-żel, aby zapobiegać powstawaniu próchnicy. Zabieg wykonywany jest 6 razy w ciągu roku szkolnego.

Każdy uczeń ma prowadzoną dokumentację medyczną, wszystkie przesiewy, zabiegi są w niej odnotowane.

Przeprowadzanie testów przesiewowych, fluoryzacja zębów stanowią okazję do edukacji zdrowotnej uczniów, przekazania im podstawowych informacji i wskazówek dotyczących higieny, zachowań zdrowotnych i samokontroli. 

A.J.:    Co jest najtrudniejsze w tej pracy?

A.K.: Podjęcie słusznej decyzji, aby nie zaszkodzić dziecku. Jest to niesamowita odpowiedzialność.

A.J.:     Z jakimi dolegliwościami najczęściej zgłaszają się dzieci do Pani gabinetu?

A.K.:  Z reguły są to bóle brzuszka z różnym umiejscowieniem, bóle głowy, krwawienia z nosa, otarcia i skaleczenia naskórka. Dość często zdarzają się stłuczenia i zwichnięcia kończyn.

A.J.:    Ile dziennie uczniów przychodzi po pomoc?

A.K.:  To zależy od dnia, z reguły w granicach 30 osób. Zdarzyło się, że jednego dnia było aż 60 uczniów.

A.J.:    Jakie zabiegi wykonuje się w gabinecie?

A.K.:  W zależności od przypadku: podaję leki przeciwbólowe, uspokajające, dezynfekuję rany i zaopatruję je jałowym opatrunkiem, tamuję krwawienia z nosa. W przypadku bolących mięśni nakładam maści przeciwbólowe, przeciwzapalne, rozgrzewające. W przypadku zwichnięć lub złamań unieruchamiam kończyny, powiadamiam rodziców, niekiedy wzywam pogotowie ratunkowe. W przypadku osłabień układam ucznia na kozetce, sprawdzam parametry życiowe takie jak ciśnienie krwi, puls; dziecko jest pod ciągłą obserwacją.

A.J.:     Co to jest higiena osobista?

A.K.:  Higiena osobista to bardzo obszerny temat. Oznacza dbanie przede wszystkim o własne ciało, jest to również ochrona zdrowia i pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego człowieka.

A.J.:    Jak należy dbać o higienę osobistą?

A.K.:  Każdy z Was chce być zdrowy, dobrze się czuć i ładnie wyglądać – dlatego należy dbać o higienę całego ciała.

Skóra, którą  pokryte jest nasze ciało ma bardzo ważne zadanie – musi między innymi chronić wszystko, co się znajduje w naszym organizmie, przed brudem, kurzem i zarazkami. Dlatego też należy dbać o swoje ciało poprzez codzienne mycie rano i wieczorem. Codziennie wieczorem kąpiemy się w wannie lub pod natryskiem. Każdą kąpiel powinno się kończyć ciepłym, a następnie letnim prysznicem – w ten sposób hartujemy się. Kąpiel nie tylko oczyszcza, lecz także usuwa uczucie zmęczenia, działa uspokajająco i nasennie, ma dobry wpływ nie tylko na skórę, ale też na mięśnie i serce. Do mycia należy używać mydła i gąbki.

Codziennie zakładamy świeżą bieliznę.

Dbanie o włosy to też higiena osobista, najzdrowsze dla nich jest czesanie i mycie. Włosy myjemy tak często, jak to jest potrzebne delikatnym, nieuczulającym szamponem. Czeszemy grzebieniem własnym o zaokrąglonych ząbkach. Co pewien czas należy je podcinać. Czyste włosy s ą ozdobą głowy.

Bardzo ważne w higienie jest mycie rąk. Rękoma dotyka się wszystkiego, dlatego zbiera się na nich brud i kurz, które w przypadku skaleczenia dostają się do rany powodując zakażenie. Brudnymi rękoma dotykacie też ust i w ten sposób bakterie docierają do przewodu pokarmowego, wywołując bóle brzucha, wymioty, biegunki, a także groźne choroby takie, jak np. dur brzuszny i żółtaczkę zakaźną. Dlatego też należy myć często i dokładnie ręce ciepłą wodą z mydłem przed każdym posiłkiem, po wyjściu z toalety. Paznokcie u rąk należy obcinać jak najkrócej, co ułatwia utrzymanie ich w czystości i zapobiega gromadzeniu się brudu i bakterii.

O nogi, które nasz noszą cały dzień, również należy dbać przez codzienne mycie w ciepłej wodzie i obcinanie paznokci.

Każdego dnia myjemy zęby własną szczoteczką, co najmniej 2 razy dziennie rano i wieczorem. Prawidłowe, czyli dokładne, umiejętne i regularne czyszczenie zębów jest najskuteczniejszym sposobem na zachowanie zdrowego i pięknego uśmiechu przez całe życie.

Dbanie o higienę ciała to również prawidłowe odżywianie, ruch na świeżym powietrzu, odpowiedni ubiór, zapewnienie organizmowi potrzebnej ilości snu.

Pamiętajcie, że do higieny ciała należy używać własnych przyborów toaletowych. Dbajcie o czystość! Brud sprzyja szerzeniu się chorób zakaźnych.

A.J.:    Co trzeba robić, żeby być zdrowym i silnym?

A.K.:  Aby każdy był zdrowy i silny, należy dbać o higienę ciała, odpowiednio się odżywiać – jeść 4-5 posiłków dziennie, koniecznie I i II śniadanie, dostarczać organizmowi dużych ilości białka (sery, mięso, wędliny, jajka, mleko, jogurty, ryby), tłuszczów, węglowodanów (pieczywo białe, makarony, kasze, ryż), składników mineralnych (pieczywo ciemne, ryby, jajka), witamin (owoce i warzywa).  Racjonalne odżywianie jest dla młodego organizmu jedną z ważnych inwestycji na przyszłość, pozwoli na zachowanie zdrowia i dobrej kondycji w wieku dojrzałym.

Ruch na świeżym powietrzu, odpowiedni ubiór, zapewnienie właściwej ilości snu mają ogromny wpływ na funkcjonowaniu organizmu.

Ważne są też wizyty u lekarza nie tylko jak jesteśmy chorzy, ale również wtedy gdy są wykonywane badania bilansowe, przesiewowe i szczepienia ochronne.

A.J.:    7 kwietnia obchodzimy Światowy Dzień Zdrowia. Tegoroczne hasło tego Dnia brzmi „Człowiek i miasto”. Czy pracując w szkole miejskiej, dostrzega Pani specyficzne problemy zdrowotne, których nie ma lub występują w mniejszym nasileniu na wsiach?

A.K.: Tak, problemem jest alergia, z którą wiążą się choroby układu oddechowego spowodowane często zanieczyszczeniem powietrza spalinami, dymem z kominów, tytoniowym, oparami środków chemicznych.

Problemem jest również zwiększająca się ilość wad postawy, czego przyczyną może być spędzanie dużej ilości czasu przed telewizorem i komputerem. Ta forma spędzania czasu wolnego powoduje osłabienie narządu wzroku.

Zaobserwowano, że w mieście rozwój fizyczny dzieci jest przyspieszony ze względu na łatwy dostęp do żywności modyfikowanej genetycznie.

A.J.:    Co chciałaby pani przekazać wszystkim uczniom naszej szkoły?

A.K.:  Życzyłabym sobie, aby każde dziecko dbało o zdrowie własne oraz kolegów i koleżanek, a także aby miało większą tolerancję dla osób niepełnosprawnych, szacunek dla swoich rówieśników i ludzi starszych w środowisku, w którym przebywają.

A.J.:    Czy jest coś, co chciałaby Pani przekazać rodzicom naszych uczniów?

A.K.:   Chciałabym, aby nasza współpraca układała się dobrze.

A.J.:    10 kwietnia w Polsce jest Dniem Służby Zdrowia. Czego z tej okazji mogę Pani

życzyć?

A.K.:   Zadowolenia z pracy, no i przede wszystkim zdrowia.

A.J.:    Dziękuję za rozmowę.

 

 

Rozmawiała: Anna Łeske-Jackowska