Dlaczego dziecko powinno pomagać w domu?
 Poczucie odpowiedzialności

 

 

             Jakie cechy powinno mieć , według rodziców, każde dziecko?

       Zgodnie z przeprowadzonymi ostatnio badaniami, należą do nich: opanowanie, samodyscyplina, uczciwość, samodzielność oraz….dokładanie wszelkich starań, by przynosić dobre stopnie. Rodzice wierzą, że właśnie dzięki tym cechom ich pociechy wyrosną na odpowiedzialnych ludzi. Zapewnią one również dzieciom bezpieczeństwo i uchronią je przed kłopotami.

 

 Najlepszym sposobem na nauczenie dziecko odpowiedzialności jest przydzielenie mu obowiązków domowych. Poniżej znajdziesz skuteczne rady, jak zachęcić pociechę do pomagania w domu.

 

§         Wyznacz dziecku zadania odpowiednie dla  jego wieku, np.: podlewanie kwiatków, zmywanie naczyń, pomoc przy gotowaniu. Może ono także poczytać młodszemu rodzeństwu, zrobić sobie samo kanapki do szkoły, pościelić łóżko.

§         Połącz obowiązki z nagrodami. Powiedz, np.: Do twoich obowiązków należy ścielenie łóżka oraz karmienie kota. Jeśli dobrze się z nich wywiążesz, w niedzielę będziesz mógł…..    Niech twoja pociecha powie, czy zgadza się na taki układ i akceptuje wszystkie warunki waszej umowy. Upewnij się, że twoja pociecha wie, czego od niej oczekujesz. Dokładnie jej wytłumacz. Powiedz i pokaż, co należy do jej obowiązków.

§         Zróbcie listę prac domowych. Niech dziecko codziennie zaznacza to, co zrobiło.

§         Zawsze dotrzymuj słowa.

§         Chwal i nagradzaj pociechę za wywiązanie się z jej obowiązków. Ale tylko wtedy, gdy zrobiła wszystko do końca!

 

GRY I ZABAWY

UCZĄ KOLEŻEŃSTWA

 

 

Dzieci są w naturalny sposób skupione na sobie. Żyją jakby wśród luster. Widzą tylko własne odbicie, myślą tylko o sobie. Jeśli mają się stać wrażliwymi, życzliwymi ludźmi muszą się nauczyć dostrzegać uczucia i potrzeby otoczenia.

Co możesz zrobić, aby pomóc swojemu dziecku dostrzegać innych”

• Zagraj w spostrzegawczość. Np. w podróży lub podczas pobytu w nieznanym miejscu poproś dziecko, by zamknęło i zasłoniło oczy. Sprawdź czy potrafi opisać otoczenia, w którym się znalazło.
• Znajdź zdjęcia w gazetach przedstawiające różne sytuacje. Na zmianę przyglądajcie się im i próbujcie określić, o czym mogła myśleć osoba na zdjęciu. Zacznijcie od cech fizycznych. Jest jej zimno czy ciepło? Potem wyobraźcie sobie, co mogła czuć.
• Bądźcie wyczuleni na potrzeby innych. Niech Twoja rodzina dostrzega ludzi potrzebujących pomocy. Porozmawiajcie o tym, jak możecie im pomóc.

Jeśli Twoje dziecko zorientuje się, że jego kolega się boi, powinno mu pomóc. Jeśli ktoś z jego klasy jest niepewny siebie, powinno go za coś pochwalić. Jeśli wie, że w jego klasie jest ktoś samotny, powinno z nim porozmawiać lub wciągnąć do jakiejś grupy. Pochwal dziecko, jeśli stara się pomóc kolegom.

 

 

Nie przeciążaj dziecka zajęciami pozalekcyjnymi
CZAS WOLNY

 

 

Niektóre dzieci przez cały dzień pędzą z jednych zajęć na drugie: piłka nożna, kursy językowe, basen, kółko komputerowe, karate…. Ich życie – i życie rodziców – jest pełne pośpiechu.

Wielu rodziców już postanowiło zwolnić tempo. Dając dzieciom więcej czasu. przekonali się, że z ich życia znikło napięcie. Teraz mogą pełniej cieszyć się obecnością dzieci.

Co możesz zrobić, aby bez przerwy nie ścigać się z czasem?

v     Wybieraj rozważnie. Niektóre rodziny wyznaczają granice, na przykład pozwalając dzieciom na uprawianie jednej dyscypliny sportowej w sezonie. Zanim zgodzisz się na następne „rozwojowe zajęcia”, zastanów się, co zyskasz dzięki nim? Czy korzyści warte są waszego czasu, energii, stresu i pieniędzy?

v     Ustal rodzinne priorytety. Dzieciństwo trwa tylko kilka lat. Niech twoje dzieci się nim nacieszą. Czas, jaki rodzina spędzą razem, jest równie ważny, jak zajęcia sportowe i kółka zainteresowań.

v     Pomyśl o przyjemnościach. Dzieci i rodzice potrzebują ich tak samo – czy jest to pieczenie ciasteczek, czy obserwowanie chmur.

v     Nie zapełniaj kalendarza do ostatniej godziny. Zostaw dzieciom trochę wolnego czasu, który zapełnią zgodnie z własną wolą.

v     Nie zawsze trzeba być najlepszym. Czasem przebywanie wśród samych „asów” może powodować frustracje. Może zamiast siedzenia na ławce w pierwszej lidze twoją pociecha wolałaby grać z dziećmi, których umiejętności nie są tak wysokie?