Kilka słów o Internecie
(szczególnie w czasie zdalnego nauczania)
Sytuacja pandemii zmusiła nasze dzieci do codziennego kilkugodzinnego korzystania z Internetu. Z jednej strony dzięki Internetowi zdalne nauczanie w ogóle może się odbywać, jest on też bardzo cennym narzędziem i źródłem informacji. Z drugiej strony niesie za sobą wiele zagrożeń. Naszym zadaniem (rodziców i nauczycieli) jest więc uczyć dzieci i młodzież korzystać z Internetu w taki sposób, by minimalizować ryzyko zagrożeń, a jednocześnie jak najlepiej wykorzystywać jego potencjał. W tym miejscu chciałabym przypomnieć, że posiadanie profilu na portalach społecznościowych prawnie dozwolone jest od 13 roku życia. Jeśli dziecko posiada taki portal, podczas jego założenia musiało podać nieprawdziwe dane. Granica wiekowa określona została nieprzypadkowo – wg badan psychologów dziecko poniżej 13 roku życia nie jest na tyle dojrzałe i odpowiedzialne, żeby korzystać z portali społecznościowych w sposób właściwie do tego przeznaczony. Niestety, przekonujemy się o tym często podczas naszej szkolnej pracy wychowawczej.
Zagrożenia, jakie niesie za sobą Internet, to m. in.:
- Hejt – wszelkie działania podejmowane w Internecie, które są przejawem złości, agresji czy nienawiści (np. obraźliwe komentarze pod czyimś zamieszczonym na portalu społecznościowym „selfie”, wyzwiska przesyłane komuś za pośrednictwem czatu, e-maila lub wiadomości prywatnej np. na forum internetowym lub w grze online, komentowanie czyjegoś statusu na portalu społecznościowym za pomocą ośmieszającego mema, rozpuszczanie na czyjś temat krzywdzących plotek za pomocą Internetu itp.).
- Uzależnienie od Internetu lub gier – stan, w którym dana osoba odczuwa tak dużą potrzebę korzystania z Internetu lub grania w gry, że poświęca temu coraz więcej czasu kosztem innych aktywności (np. nauki, innych form rozrywki, spotkań z rówieśnikami, życia rodzinnego, aktywności fizycznej), a nawet kosztem swojego zdrowia (nie wysypianie się).
- Niebezpieczne znajomości – w Internecie często zweryfikowanie czyjejś tożsamości jest niemożliwe, na portalach pełno jest fałszywych kont. Można więc napotkać osoby, podające się za kogoś innego lub mające jakieś ukryte, złe zamiary.
- Stalking – złośliwe i powtarzające się nagabywanie, naprzykrzanie się, nękanie czy prześladowanie zagrażające czyjemuś bezpieczeństwu i prywatności.
- Namawianie do popełnienia przestępstwa lub jakiegoś innego niepożądanego zachowania – osoba poznana w Internecie, która zdobyła zaufanie dziecka może nakłaniać je do zrobienia krzywdy lub złośliwego kawału innej osobie, hejtowania kogoś, wagarów, zrobienia krzywdy sobie itp.
- Kradzież lub wyłudzenie wrażliwych danych – przejęcie ważnych danych lub informacji w celu zaszkodzenia komuś (np. przejecie treści czyichś poufnych wiadomości, pozyskanie informacji o adresie zamieszkania itp.)
- Wysyłanie swoich zdjęć lub nagrań wideo – w Internecie często inne osoby proszą o przesłanie im zdjęć lub filmików, a następnie upubliczniają je w sieci w celu ośmieszenia kogoś.
Kochani Rodzice, rozmawiajmy z naszymi dziećmi na temat bezpieczeństwa w sieci w taki sposób, by zwiększyć ich świadomość, a jednocześnie dawać im umiejętności i narzędzia do radzenia sobie z zagrożeniami. Pamiętajmy też o tym, że wg wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia:
- dzieci w wieku 0-2 lata nie powinny mieć w ogóle kontaktu z telewizją, grami, komputerem lub telefonami;
- dzieci w wieku 2-6 lat czas przed ekranem (w tym telewizją) nie powinien wynosić więcej niż 20 minut dziennie;
- w wieku 6-12 lat – czas, jaki dziecko spędza przed ekranem (w tym telewizyjnym) nie powinien przekraczać 1-2 godzin;
- powyżej 13 r.ż. młodzi użytkownicy mogą spędzać 2-3 godziny, używając urządzeń elektronicznych;
- smartfon z dostępem do Internetu powinien być udostępniany starszym dzieciom i młodzieży tylko wtedy, gdy potrafią kontrolować swój czas przed ekranem.
/Lidia Mańkowska, pedagog/